Γράφει η Johanna Korkinnen

Ο θησαυρός μου
Aμοργός: ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί συνδεδεμένο με την κινηματογραφική ταινία του Λικ Μπεσόν «Απέραντο Γαλάζιο» για την πλειονότητα των τουριστών στην Ελλάδα. Αυτό το νησί έχει να δώσει πολλά παραπάνω από το παγκοσμίου φήμης μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας ή το ναυάγιο στην Κάτω Μεριά. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μερικά από τα πιο αγαπημένα μου μέρη στο νησί. Τα υπόλοιπα πρέπει να τα ανακαλύψετε μόνοι.

Είχε πολύ αέρα την ημέρα που εγώ κι ο φίλος μου ξεκινήσαμε το ταξίδι μας για την Αμοργό. Είχε τόσο θάλασσα, που το καράβι δεν μπορούσε να πιάσει λιμάνι στην Αιγιάλη και μας άφησε αναγκαστικά στα Κατάπολα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μας ένοιαξε. Νοικιάσαμε ένα μηχανάκι και φύγαμε για Αιγιάλη. Το τοπίο ανάμεσα στα δύο χωριά μάς συνεπήρε: ψηλά κακοτράχαλα βουνά σκεπασμένα από σύννεφα, χωμάτινοι δρόμοι και άγρια, ατίθαση θάλασσα.

Φτάνοντας βάλαμε τον αυτόματο πιλότο και κατευθυνθήκαμε στο μέρος που πάντα επιλέγω για διαμονή: Μέγας Αλέξανδρος. Δωμάτια χωρίς κάτι το ιδιαίτερο ή πολυτελές, αλλά η θέα από το μπαλκόνι είναι το κάτι άλλο. Και μετά είναι και οι δύο μοναδικοί μου θησαυροί. Ο πρώτος είναι ο ιδιοκτήτης κύριος Δημήτρης, που δεν πάει πουθενά χωρίς τη σύζυγό του. Οι πιο φιλόξενοι και ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι του νησιού.

Ο δεύτερός μου θησαυρός είναι μια παραλία που οι περισσότεροι τουριστικοί οδηγοί αναφέρουν ως «μία από τις αξιόλογες τοποθεσίες». Η αλήθεια είναι ότι ο Μούρος είναι κάτι πολύ πιο ιδιαίτερο από αυτό που περιγράφουν. Είναι ένα μαργαριτάρι πολύ καλά κρυμμένο από τα βουνά που το περιβάλλουν. Μια βραχώδης, πετρώδης παραλία, χωρίς το πλήθος των παραθεριστών. Το τέλειο μέρος για βουτιές, καταδύσεις με μάσκα και κυρίως το πιο απάνεμο μέρος για μπάνιο στην Αμοργό.

Πίσω στην Αιγιάλη, με το μηχανάκι, ανακαλύψαμε το τέλειο μπαρ για σούπερ παγωτό. Το café Φρου Φρου, δίπλα στο λιμάνι της Αιγιάλης, η «Sunset Boulevard» της Αμοργού. Και ένα βήμα πιο κάτω απολαύσαμε ποτάκια και πρωινά στο μπαρ Amorgis.

Θέλω να απευθυνθώ σε όσους σχεδιάζουν να επισκεφθούν την Αμοργό για πρώτη φορά. Μην τυχόν και δεν κάνετε μια στάση στο Σαντουράκι. Είναι μια μικρή ταβέρνα στο χωριό Θολάρια, λίγο πιο πάνω από την Αιγιάλη. Με την πρώτη ματιά μοιάζει σαν μια οποιαδήποτε άλλη ελληνική παραδοσιακή ταβέρνα. Απλή, χαλαρή διακόσμηση και δεκάδες διασκορπισμένα ηχεία να παίζουν δυνατά ελληνική μουσική. Αλλά το φαγητό! Αυτό το ΦΑΓΗΤΟ! Μπορώ χωρίς κανέναν ενδοιασμό ή αμφιβολία να πω ότι φαγητό σαν αυτό που γεύτηκα στο Σαντουράκι δεν έχω ξαναδοκιμάσει στη ζωή μου. Ένα απίστευτο πάντρεμα νέων ιδεών και γεύσεων με την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα. Την ώρα που γράφω αυτές τις αράδες γεύομαι τη νοστιμιά, ό,τι καλύτερο έχω φάει στη ζωή μου! Τα λαχανικά που θα δεις στο πιάτο τα έχουν μαζέψει με τα χεράκια τους οι ιδιοκτήτες (Ε. Σινοδινού). Και αυτό κάνει τη διαφορά, ειλικρινά. Τι φάβα, τι αγγουράκια… Όλες αυτές οι γεύσεις μού φάνηκαν τόσο πρωτόγνωρες και κάτι παραπάνω.

Βέβαια, το κερασάκι στην τούρτα είναι η Χώρα: με τις ζεστές ταβέρνες, τα καφενεία και τα μαγαζιά. Σ’ ένα χωριό με 600 σπίτια και μόλις 200 κατοίκους είναι πολύ εύκολο να αισθανθείς τελείως μόνος, όταν περπατάς στα ήσυχα καλντερίμια. Είναι τόσο εύκολο να βρεις το δικό σου μυστικό ή θησαυρό.
Για μένα η Αμοργός είναι ένα πανέμορφο, άγριο νησί, όπου η θάλασσα είναι ο αυτοκράτορας. Το ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά και αισθάνομαι πανέμορφα όταν μοιράζομαι τις εμπειρίες και τους θησαυρούς μου με ανθρώπους που ακόμα δεν έχουν πατήσει το πόδι τους στο νησί.

* Η J.K. διατηρεί το blog uhannas.blogspot.gr. με τις εμπειρίες της από την Ελλάδα.

* Επίσης εχει δημοσιευθεί στην Athens Voice (Τευχος 401 - Ιούλιος- Αύγουστος 2012)